Οι Αϊνστάιν - Οι ανίκητοιΕ΄1 Ξένος - Δημήτρης Ε΄1 Αθηνά Ε΄2 Εύα Οι θρύλοι του σχολείου - ΔελφίνιαΕ΄2 Βασιλική Ε΄1 Μαίρη Ε΄1 Μαρία Ε΄2 Άννα Οι μοναδικοί - Η άπαιχτη ομάδαΕ΄2 Δέσποινα Ε΄1 Μάρω ΝΤΕΛΑΛΗΣ Η λέξη Ντελάλης είναι τούρκικη και σημαίνει αυτός που μεταφέρει τα νέα .Είναι από τα πιό παλιάεπαγγέλματα .Στα αρχαία χρόνια τους έλεγαν κήρυκες ή αγγελιοφόρους.Όλοι ξέρουμε τον Ερμή, τον αγγελιοφόρο των Θεών με τα φτερωτά σανδάλια ! Στα παλιά χρόνια που δεν υπήρχαν τηλεοράσεις ,ραδιόφωνα και τηλέφωνα ,γύριζε από γειτονιά σε γειτονιά και με την φωνή του ή άλλα εργαλεία έλεγε σημαντικές ειδήσεις.Ανέβαινε σε κάποιο ψηλό σημείο ,για να τον βλέπουν όλοι και τις φώναζε . Γύρω του μαζευόταν κόσμος να ακούει .Είχε πάντα δυνατή και βροντερή φωνή για να ακούγεται και χτύπαγε τη κουδούνα για να τραβάει την προσοχή! Το επάγγελμα του παγοπώλη υπήρχε ως τη δεκαετία του 60 σε αστικά κέντρα.Ο παγοπώλης πουλούσε τον πάγο περιφερόμενος στις γειτονιές. Περιδιαβαίνοντας με το ειδικά διαμορφωμένο καροτσάκι.Ο παγοπώλης φορούσε γάντια για να μην παγώνουν τα χέρια του και χειριζόταν έναν ειδικό γάντζο κοπίδι με τον οποίο έπιανε τον πάγο τον έκοβε και τον μετέφερε στις οικογένειες και στα μικρά μαγαζιά. Ο ΠΑΓΟΠΩΛΗΣΤο επάγγελμα του παγοπώλη υπήρχε ως τη δεκαετία του 1960. Ο παγοπώλης πουλούσε τον πάγο στις γειτονιές γιατί εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν ηλεκτρικά ψυγεία. Ο πάγος τοποθετείτο σε ξύλινα ψυγεία εκείνης της εποχής (παγονιέρες). Εκεί διατηρούσαν τα τρόφιμά τους οι οικογένειες και είχαν και δροσερό νερό. ΦΑΝΟΚΟΡΟΣ Ήταν ο άνθρωπος που φρόντιζε για τον δημόσιο φωτισμό. Από το τέλος του 18ου αιώνα, με την ίδρυση του Εργοστασίου Φωταερίου, έγινε ανάγκη να φωτίζεται η πόλη. Κάθε βράδυ ο φανοκόρος φρόντιζε να ανάβει τα φανάρια των δρόμων. Επίσης φώτιζε πλατείες, θέατρα και όπου αλλού χρειάζοταν. Οι ντεντέκτιβ - Οι κόκκινοι πάνθηρεςΕ΄2 Γιάννης Ε΄2 Δημήτρης Ε΄2 Φωτεινή Ε΄2 Μελλίτα Ε΄1 Έλενα Ε΄2 Λαμπρινή Οι τίγρεις της φωτιάς - ΧαβαλένθιαΕ΄2 Ειρήνη ΒΑΡΕΛΑΣ Το επάγγελμα του βαρελά είναι μία τέχνη πολύ παλιά. Κατασκευάζει ξύλινα βαρέλια που δένονται ανά διαστήματα με μεταλλικά στεφάνια. Έχουν διάφορα μεγέθη και χρησιμοποιούνται για την αποθήκευση και μεταφορά τροφίμων και υγρών, όπως λάδι, κρασί, κ.α. Στα παλαιότερα χρόνια υπήρχαν πολλοί κατασκευαστές βαρελιών, σήμερα όμως δεν έχουν μείνει πολλά τέτοια εργαστήρια, γιατί τα έχουν αντικαταστήσει τα εργοστάσια και η τεχνολογία. Παρ’ όλα αυτά, όσες βιομηχανίες και αν υπάρχουν, το παραδοσιακό εργαστήρι του βαρελά χρειάζεται, αν σκεφτεί κανείς ότι τα εργοστάσια έχουν βέβαια τη δυνατότητα να κατασκευάσουν μεγάλες ποσότητες βαρελιών, όχι όμως και να τα επισκευάζουν.Ο Βαρελάς υπολόγιζε ακτίνα, κύκλο και περίμετρο. Σήμερα μπορεί η τεχνική να απλοποιήθηκε, τα μηχανήματα να είναι καινούρια, τα βήματα ωστόσο στην κατασκευή του βαρελιού παραμένουν τα ίδια: -κόβεις το μπόι του βαρελιού από δρύινο ξύλο, το πλανιάζεις, το σκαρώνεις και του δίνεις την καμπύλη με τη φωτιά και το νερό. Μετά του περνάς τα στεφάνια.Ο βαρελάς κατασκευάζει και την ντουρβάνα. Είναι ένα ξύλινο δοχείο φαρδύ κάτω, που στενεύει όσο ανεβαίνει προς τα πάνω. Χρησιμοποιείται για να παραχθεί το βούτυρο. Ε΄1 Νικόλας Γανωτής (Καλαντζής) Οι γανωτζήδες ήταν συνήθως πλανόδιοι τεχνίτες που αναλάμβαναν το γαλβανισμό και το στίλβωμα των χάλκινων οικιακών σκευών, όπως τα ταψιά, τα καζάνια, τα κουτάλια,τα πηρούνια κλπ. Το «γάνωμα» έπρεπε να γίνεται συχνά για λόγους υγείας, κυρίως σε στα σκεύη που χρησιμοποιούσαν στο μαγείρεμα, οπότε οι γανωτζήδες είχαν δουλειά όλο το χρόνο. Ε΄1 Χρήστος ΝΕΡΟΥΛΑΣ O γαλατάς ήταν επάγγελμα πλανόδιου μικροπωλητή παλαιότερων εποχών, που διατηρήθηκε μέχρι τις αρχές του 20ού αιώνα, που σήμερα έχει εκλείψει σχεδόν τελείως από αρκετές χώρες της Ευρώπης. Ο γαλατάς εργαζόταν στα μεγάλα αστικά κέντρα και όχι στα χωριά. Το μεταφορικό του μέσο ήταν ένα υποζύγιο (γάιδαρος ή μουλάρι) και αργότερα το ποδήλατο . Στην Ελλάδα και ειδικότερα στα αστικά κέντρα του 18ου αιώνα, (Αθήνα, Πειραιά, Θεσσαλονίκη, Πάτρα κ.λπ.) το επάγγελμα αυτό ασκούσαν μικροποιμένες που περιφέρονταν γύρω από τις πόλεις με τα αιγοπρόβατά τους τα οποία και άρμεγαν . Οι τελευταίοι πλανόδιοι γαλατάδες που διαλαλούσαν το εμπόρευμά τους με τη λέξη "γαλατάς!" ή μόνο την κατάληξη "τας!", μετέφεραν το γάλα σε μεταλλικά κυλινδρικά δοχεία και το μοίραζαν στις γειτονιές χύμα σε οκάδες ή δράμια. Στην αρχή της δεκαετίας του 1960 η διάθεση του γάλακτος άρχισε να γίνεται σε γυάλινες φιάλες που διανέμονταν παστεριωμένο γάλα, κάθε πρωί στις διάφορες γειτονιές με διάφορα μέσα, ποδήλατα ή τρίκυκλες μοτοσικλέτες. Όμως μετά από μια σειρά αγορανομικών διατάξεων στη δεκαετία του 1970 απαγορεύθηκε και ο τρόπος αυτός, της πλανόδιας διάθεσης, προκειμένου να διασφαλισθεί περισσότερο η ποιότητα και η υγειονομική ασφάλεια των προς διάθεση γαλακτοκομικών προϊόντων με περιορισμό στον χρόνο της διάθεσης, (ημερομηνία λήξης). Τα Minions - Τα φιλαράκιαΕ΄2 Μίλη Ε΄1 Μελίνα Ε΄1 Αντριάννα Ε΄1 Θάνος |
ΣυγγραφείςΟι μαθητές της Ε΄ τάξης του 3ου Δημοτικού Σχολείου Νέας Σμύρνης Κατηγορίες
All
Αρχεία
May 2015
Ιστοσελίδα για την 11η ενότητα της Γλώσσας |